Rudolf Modrzejewski lub Ralph Modjeski (ur. 27 stycznia 1861 w Bochni, zm. 26 czerwca 1940 w Los Angeles) – polski i amerykański inżynier, budowniczy inii kolejowych i mostów, pionier w budownictwie mostów wiszących.

W wieku 15 lat wyjechał wraz z rodziną do Stanów Zjednoczonych.

Jego matką była Helena Modrzejewska  wybitna artystka o sławie światowej. W ciągu czterech lat 1865–1869 przygotowała ponad 100 ról w krakowskim teatrze, odnosiła sukcesy na scenach warszawskich, m.in. Teatru Imperialnego. Po emigracji do Stanów Zjednoczonych zyskała sobie miano najlepszej aktorki amerykańskiej. W sierpniu 1878 roku w Krakowie była witana prawie jak polska bohaterka narodowa. To ona wychowywała go w duchu polskich tradycji patriotycznych. Żoną Rudolfa Modrzejewskiego była Polka Felicja Benda. Modrzejewski do końca życia mówił i pisał po polsku, utrzymywał kontakty z krajem i z Polakami. Swoje listy do Polski zawsze podpisywał nazwiskiem Rudolf Modrzejewski. Był członkiem korespondentem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Często przybywał do Polski.

   Latem 1929 roku Modrzejewski  odwiedził Polskę. Był w Poznaniu, gdzie na Powszechnej Krajowej Wystawie Przemysłu i Nauki (imprezie, z której narodziły się Międzynarodowe Targi Poznańskie) otrzymał nagrodę honorową rządu Rzeczypospolitej „za prostotę projektów, co jest podstawą prawdziwej sztuki”.

W następnym roku, 4 czerwca 1930 roku, Rada Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej przyznała mu stopień doktora „honoris causa” za zasługi w budowie mostów.

Dokonania R. Modrzejewskiego są wielkie.  O zaprojektowanych i realizowanych przez niego mostach pisała prasa całego świata. R. Modrzejewski reprezentował prezydenta Stanów Zjednoczonych Hoovera na Światowym Kongresie Inżynieryjnym w Japonii w 1929 roku omawiając problemy mostów wiszących.

R. Modrzejewski był w latach 1903–1904 Prezesem Western Society of Engineers. Zdobył wiele tytułów naukowych i wyróżnień, m.in. tytuły Doktora Inżynierii na uniwersytetach stanu Illinois w Urbana, Pensylwania Military College w Chester i Politechniki Lwowskiej (1931 rok). W 1930 roku Rząd Polski przyznał mu „Wielką Nagrodę” na Wystawie Przemysłu i Nauki w Poznaniu.

W 1928 roku American Institute of Steel Construction zaczął przyznawać nagrody za najładniejsze mosty. Modrzejewski był jedynym, który tę nagrodę otrzymał trzykrotnie!

17 maja 1922 roku Modrzejewski został uhonorowany medalem Franklina – najwyższym wyróżnieniem przyznawanym w Stanach Zjednoczonych za wkład w rozwój nauk fizycznych i ich zastosowań. Równocześnie z nim medal otrzymał angielski noblista, odkrywca elektronu, Joseph John Thompson.

25 lutego 1931 roku w Chicago wręczono Modrzejewskiemu nagrodę im. Jerzego Waszyngtona „Washington Award”, najwyższe wyróżnienie jakie może otrzymać technik w Stanach Zjednoczonych.

Za zasługi w rozwoju nauk inżynierskich został w 1929 roku powołany w skład Nowojorskiej Akademii Nauk. W 1926 roku rząd Republiki Francuskiej odznaczył go orderem Legii Honorowej.

Mosty Rudolfa Modrzejewskiego:

Thebes Bridge na Missisipi, Thebes, Illinois (1904),
Mc Kinley Bridge (1910),
Cherry Street Highway Bridge (1912),
Harahan Bridge w Memphis (1916),
Quebec Railway w Kanadzie (1917),
Benjamin Franklin Bridge w Filadelfii (1926),
Ambassador Bridge w Detroit (1929),
Huey P. Long w Nowym Orleanie (1936),
San Francisco-Oakland Bay Bridge łączący San Francisco z Oakland poprzez Zatokę San Francisco (1936),
Blue Water Bridge łączący Port Huron (Michigan, USA) z Sarnia, (Ontario, Kanada) (1938).

Na podstawie strony Towarzystwa Miłośnika Miasta Budgoszczy http://www.tmmb.pl