Czy Figaro rzeczywiście się rozwiódł? Tego można dowiedzieć się z opery Eleny Langer „Rozwód Figara”, zamówionej przez Davida Pountneya i pokazanej w jego reżyserii w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

17 lutego w Teatrze Wielkim odbyła się premiera opery „Rozwód Figara”. Ja miałam okazję obejrzeć ją dwa dni później.

Twórcami opery są: Elena Langer, rosyjska kompozytorka młodego pokolenia mieszkająca od 19 lat w Wielkiej Brytanii oraz jedna z najbardziej uznanych osobowości współczesnej opery, brytyjski librecista i reżyser David Pountney. Ta dwuaktowa opera to kontynuacja losów sługi hrabiego Almavivy – Figara, znanego z oper „Wesele Figara” Wolfganga Amadeusza Mozarta i „Cyrulika sewilskiego” Rossiniego.

David Pountney przedstawia dalsze losy – Figara, jego pana, hrabiego Almavivy i jego żony Rozyny oraz Zuzanny, którą Figaro poślubił. Pisząc libretto, posiłkował się mniej znaną komedią Beuamarchais, „Występna matka”, a także sztuką Ödöna von Horvátha z 1936 roku zatytułowaną właśnie „Rozwód Figara”.

Okazją, aby porozmawiać z reżyserem i zapytać go o „Rozwód Figara” było spotkanie, które odbyło się w dniu premiery w sali im. Wojciecha Drabowicza w Teatrze Wielkim. David Pountney powiedział, że choć prezentowana w Poznaniu opera stanowi zwieńczenie trylogii o Figarze, widzowie nie muszą znać, lub pamiętać dzieł Gioacchina Rossiniego i Wolfganga Amadeusa Mozarta.

- Ta opera jest autonomiczna, ale oczywiście nie zaszkodzi, jeśli widz będzie kojarzył historię i postacie z „Cyrulika sewilskiego” i „Wesela Figara” - powiedział.

Dodał, że interesowało go przedstawienie dalszego ciągu losów bohaterów „Wesela Figara” w sytuacji rewolucji, która wzbudza w ludziach rozmaite reakcje.

- Powoduje zajęcie bardzo różnych postaw: niektórzy okazują się bardzo mocni, inni - bardzo słabi. Zależało mi na skoncentrowaniu się na tym, w jaki sposób bohaterowie zachowują się w sytuacji wygnania, kiedy są poddani różnym zakulisowym działaniom służb specjalnych. Gdy nie wiadomo czy będą mieli gdzie i za co żyć - wyjaśnił Pountney.

Brytyjski reżyser przyznał, że „Rozwód Figara” zawiera wątki komediowe, ale jest to specyficzny, gorzki rodzaj humoru. O muzyce rosyjskiej kompozytorki Eleny Langer Pountney powiedział, że dobrze odzwierciedla „szybką zmianę scenerii i wątków w tym dosyć kompaktowym dziele”.

- Elena wykazała się wielkimi zdolnościami, jeśli chodzi o pisanie muzyki z myślą o elemencie dramatycznym, teatralnym. Bardzo istotna była tutaj kwestia charakteryzowania postaci przy pomocy muzyki. Udało jej się wzbudzić w widzach emocje - podkreślił.

Dodać jeszcze należy, że w roli Hrabiny zobaczymy Magdalenę Nowacką, w roli Hrabiego Stanisława Kuflyuka, a jako Figaro wystąpi Robert Gierlach. Główną partię w spektaklu reżyser powierzył brytyjskiemu tenorowi Alanowi Oke, dla którego powstała specjalnie postać Majora. 

Co jeszcze skłania aby wybrać się do Teatru Wielkiego na tę właśnie operę? Na pewno fakt, że zyskała ona uznanie jednej z najstarszych i najbardziej prestiżowych organizacji muzycznych Wielkiej Brytanii - The Royal Philharmonic Society, która kilka dni temu nominowała ją do nagrody w kategorii Major New Compositions. Dzięki przyznanemu wyróżnieniu „Rozwód Figara" uplasował się w czołówce najważniejszych nowo powstałych utworów w Europie. Ale to nie jedyny sukces tej opery - brytyjskie media (takie jak Independent, Telegraph, Guardian, Times) przyznały „Rozwodowi Figara” cztery gwiazdki w swoich recenzjach.

 Tak więc kupcie bilet i ruszajcie do Teatru Wielkiego w Poznaniu na to niekonwencjonalne wydarzenie artystyczne, aby osobiście ocenić jego wartość!