„Prawda” to brawurowa komedia, autorstwa Floriana Zellera, w reżyserii Wojciecha Malajkata. To kolejna sztuka tego reżysera, którą miałam okazję oglądać, choć tym razem bez jego udziału w roli aktora.
Wbrew tytułowi, tematem przedstawienia jest kłamstwo, ponieważ w spektaklu nie pada ani jedno szczere słowo. Właściwie to zadajemy sobie pytanie, co tak w ogóle w tej historii jest prawdą, a co kłamstwem? Czy bohaterowie chcą poznać prawdę, czy wolą słuchać gładkiego kłamstewka? Czy kłamstwo ma krótkie nogi, a prawda jak oliwa – zawsze na wierzch wypływa? Czy czasami kłamstwo jest lepsze od prawdy i dlatego nie zawsze warto być szczerym? Na te i inne pytania mogliśmy szukać odpowiedzi, słuchając humorystycznych dialogów i obserwując grę czwórki wybitnych aktorów: Beaty Ścibakówny, Marty Żmudy Trzebiatowskiej, Andrzeja Zielińskiego i Tomasza Sapryka. A wszystko to miało miejsce w nowoczesnych wnętrzach Auli Artis Collegium Da Vinci.
Główny bohater, Michel, spotyka się z Alice, znacznie młodszą żoną swego najlepszego przyjaciela, Paula. Budzące kontrowersję jest jednak to, że nie uważa tego za występek czy zdradę! Od dłuższego czasu, na różne sposoby, ukrywa informacje, czyli po prostu kłamie i uchodzi mu to na sucho. Kiedy wieczorem Michel wraca do domu, podczas rozmowy dostrzega, że jego zwykle opanowana żona, Laurence, nagle staje się podejrzliwa. Michel wpada w spiralę kłamstw, a oszustwo goni oszustwo, gmatwając coraz bardziej akcję spektaklu. No i zaczyna się zabawa: widz próbuje zorientować się, kto co wie i ile, a kto udaje, że wie lub nie wie?
Poważny temat – pokazany w zabawny sposób. Polecam, ja bawiłam się wyśmienicie!
