Jeśli lubisz fabułę osadzoną na tle zimowej scenerii, a wręcz ekstremalnych warunków do życia, to powieść Kristin Hannah „Wielka samotność” będzie doskonałym wyborem.
Alaska, bo o niej mowa, to największy stan Ameryki Północnej, najdalej wysunięty na północ. Zima ciągnie się tu aż 9 miesięcy i jest bardzo mroźna, a w czasie jej trwania wieją silne wiatry i szaleją śnieżne burze. Dzień staje się coraz krótszy, trwa zaledwie kilka godzin, a przez około 2 miesiące w roku nastają całkowite ciemności, ponieważ słońce w tym czasie nie wschodzi. Nawet dzisiaj trzeba być niezwykle twardym człowiekiem, by przetrwać te ekstremalne warunki i doczekać krótkiego okresu, gdy dzień się wydłuża, aż jasność trwa całą dobę, bo słońce wtedy nie zachodzi i występuje niesamowite zjawisko zwane białą nocą. Przecudne widoki, majestatyczne krajobrazy i przyroda budząca się do życia, tylko nielicznym, rekompensują dziewięciomiesięczny czas wiecznej i surowej zimy, a właściwie wielkiej samotności, jak nosi tytuł książki.
Akcja powieści zaczyna się w roku 1974. W Stanach Zjednoczonych narasta kryzys ekonomiczny, rozlewa się fala krytyki wobec władz, drożeje jedzenie i ropa, a sytuacja na świecie zmienia się jak w kalejdoskopie. Zaklimatyzowanie i przeżycie na Alasce jest bardzo trudne. Pięciu ludzi na tysiąc ginie tu lub znika bez śladu. Takie są dane. Wpadają w szczeliny, gubią się na szlakach, toną porwani przez przypływ lub stają się ofiarą drapieżników. Tutaj bowiem ludzie nie stoją na szczycie łańcucha pokarmowego.
Rodzina trzynastoletniej Leni decyduje się na przeprowadzkę, która ma być początkiem oraz obietnicą lepszego życia. Czy tak się stanie? Czy młoda dziewczyna poradzi sobie z życiem, gdzie toksyczna miłość rodziców burzy normalny tok dorastania, a wydłużające się noce polarne pogłębiają chorobę psychiczną ojca?
Pod względem stylu książce nic nie można zarzucić – jest napisana barwnym, żywym językiem, akcja toczy się wartko, bohaterowie budzą sympatię, a opisy alaskańskiej przyrody sprawiają, że ma się ochotę „rzucić wszystko” i jechać na Alaskę. Książka wciąga i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Polecam ją na zbliżające się zimowe wieczory!